Janis Briedis zgłębia podstawowe potrzeby emocjonalne, schematy i style radzenia sobie, podkreślając kluczową rolę ciała w terapii - zwłaszcza w przypadku traumy. Demonstruje techniki interpretacji sygnałów ciała, łączenia emocji z doznaniami fizycznymi i włączania świadomości somatycznej do terapii. Kładąc nacisk na humor i zabawę, podejście to pomaga klientom odzyskać zdrowy, dojrzały stan i wzmocnić samoopiekę.

Sesja koncentruje się na uczuciach wstydu Thomasa, braku bezpieczeństwa w otoczeniu innych oraz lęku w ich obecności, podsycanym przez głos krytyka karzącego, który wywołuje strach i wstyd u dziecka wrażliwego. Poprzez dialog z krytykiem karzącym, Thomas dociera do punktu, w którym identyfikuje potrzebę większego współczucia dla samego siebie. Eksperymenty werbalne i somatyczne samoukojenie są wykorzystywane jako sposób na pogłębienie ograniczonej postawy rodzicielskiej wobec dziecka wrażliwego.

Podczas tej sesji badane jest somatyczne poczucie granic poprzez ruch między klientem a terapeutą. Ruch w kierunku drugiej osoby pozwala klientowi dotrzeć do poczucia „nie” lub „stop”, a także „tak” w ciele. W ramach ćwiczenia badane są odczucia dotyczące granic wyznaczanych przez terapeutę, a także demonstrowana jest naprawa drobnych pęknięć w relacji terapeutycznej.

Sesja demonstruje ćwiczenie polegające na re-skrypcji obrazów z elementem somatycznym, koncentrując się na pamięci opartej na wstydzie. Uciskanie poduszki w trakcie re-skrypcji służy wzmocnieniu stanu afektywnego klienta i ułatwieniu efektywnego przetwarzania pamięci. Akt ten pomaga Thomasowi przejść od paraliżującego stanu wstydu i bezradności do bardziej zmobilizowanej obrony, prowadząc do nowego poczucia sprawczości i bezpiecznego ponownego połączenia ze stanem Dziecka Wrażliwego. Somatyczne zasoby i eksperymenty werbalne służą do dalszej aktywacji systemu uspokajającego Thomasa.

Sesja obejmuje eksplorację barier (sposobów radzenia sobie) w przypadku Młodego Człowieka (tryb Wrażliwego Dziecka), prowadząc do szybkiego przejścia (lub wkroczenia w) w pełni sił witalnych, pełnego życia stanu Zdrowego Dorosłego, pełnego witalności i poczucia ekspansywności. Podczas sesji poruszane są tematy uziemienia, współregulacji i stałości obiektu.

Sesja demonstruje pracę z dystansem do krzesła i wykorzystanie przestrzeni w pomieszczeniu, uzyskując dostęp do ucieleśnionego stanu Zdrowego Dorosłego jako prekursora do zaproszenia do pomieszczenia Młodego (tryb Bezbronnego Dziecka). Ruch, głos i eksperymenty werbalne służą wzmocnieniu więzi między klientem a terapeutą, a także stanem Zdrowego Dorosłego Ines i jej trybem Bezbronnego Dziecka. Sesja demonstruje również sposób radzenia sobie z trybami, które zakłócają pracę z trybem Bezbronnego Dziecka, a także wykorzystanie fiszek somatycznych.

Sesja rozpoczyna się od użycia poduszki, aby dotrzeć do głębszego emocjonalnego i somatycznego stanu gniewu, pozwalając klientowi na jaśniejsze sformułowanie ukrytej, niezaspokojonej potrzeby, roli gniewu i przetworzenie afektu głęboko zakorzenionego w ciele. Ćwiczenie radzenia sobie ze złością prowadzi do pojawienia się stanu Wrażliwego Dziecka, który wymaga innego podejścia i interwencji. Technika szalika jest wykorzystywana do eksperymentowania z różnymi formami kontaktu, ekspresji i eksperymentowania, co pomaga klientowi osiągnąć stan Zabawnego Dziecka. Sesja pokazuje zmianę w relacji Thomasa z jego potrzebami i ich wyrażaniem, zmierzającą w kierunku uwolnienia trybu Hiperczujności (napięcia), zmiękczenia ciała i wykorzystania eksperymentów werbalnych do pogłębienia poczucia bezpieczeństwa w ciele.

W terapii schematów pracujemy z emocjami, procesami poznawczymi i zachowaniami, ale temat ciała dotykamy jedynie pobieżnie. Jednak wielu klientów, szczególnie o złożonej historii, zgłasza objawy somatyczne. Czasami historię klienta opowiada bardziej ciało niż słowa. Mogą istnieć tryby, które wyrażają się przede wszystkim somatycznie, czasami tryb Wrażliwego Dziecka lub Niemowlęcia jest przedwerbalny. Klinicyści mogą czuć się uwięzieni i zagubieni, gdy zachodzi potrzeba wyjścia poza słowa i narrację klienta, lub gdy klient wydaje się być uwięziony w silnym trybie radzenia sobie lub krytyki. Ta prezentacja przedstawi krótki zarys bardziej bezpośredniej integracji ciała w terapii schematów. Poruszy pytania takie jak: dlaczego w ogóle potrzebujemy pracować z ciałem, oraz przyjrzy się zarówno korzyściom, jak i ryzyku. Przedstawi krótki zarys podstawowych kroków, które można podjąć, aby stworzyć strukturę pracy z ciałem, a także nauczyć się dostępu do ciała jako miejsca komfortu, szczególnie tam, gdzie ciało było w przeszłości miejscem traumy. Celem prezentacji jest przekazanie lekarzom pomysłów i pewności siebie, jak zwiększyć koncentrację na ciele w swoich standardowych interwencjach terapii schematów, a także jak wykorzystać własne ciało jako źródło wskazówek i zaradności.

Sesja demonstruje proces konceptualizacji trudności klienta w radzeniu sobie z lękiem jako trybu Wymagającego/Obwiniającego Krytyka, który tłumi tryb Wrażliwego Dziecka, moderowany przez tryb radzenia sobie Katastrofizera. Praca z krzesłem prowadzi do dogłębnego zrozumienia i złagodzenia Wymagającego Krytyka, umiejętności somatycznego ukojenia trybu Wrażliwego Dziecka oraz pojawienia się trybu Bawiącego się Dziecka, a także do znaczenia współczucia dla samego siebie.

Janis Briedis zgłębia podstawowe potrzeby emocjonalne, schematy i style radzenia sobie, podkreślając kluczową rolę ciała w terapii - zwłaszcza w przypadku traumy. Demonstruje techniki interpretacji sygnałów ciała, łączenia emocji z doznaniami fizycznymi i włączania świadomości somatycznej do terapii. Kładąc nacisk na humor i zabawę, podejście to pomaga klientom odzyskać zdrowy, dojrzały stan i wzmocnić samoopiekę.

Sesja koncentruje się na uczuciach wstydu Thomasa, braku bezpieczeństwa w otoczeniu innych oraz lęku w ich obecności, podsycanym przez głos krytyka karzącego, który wywołuje strach i wstyd u dziecka wrażliwego. Poprzez dialog z krytykiem karzącym, Thomas dociera do punktu, w którym identyfikuje potrzebę większego współczucia dla samego siebie. Eksperymenty werbalne i somatyczne samoukojenie są wykorzystywane jako sposób na pogłębienie ograniczonej postawy rodzicielskiej wobec dziecka wrażliwego.

Podczas tej sesji badane jest somatyczne poczucie granic poprzez ruch między klientem a terapeutą. Ruch w kierunku drugiej osoby pozwala klientowi dotrzeć do poczucia „nie” lub „stop”, a także „tak” w ciele. W ramach ćwiczenia badane są odczucia dotyczące granic wyznaczanych przez terapeutę, a także demonstrowana jest naprawa drobnych pęknięć w relacji terapeutycznej.

Sesja demonstruje ćwiczenie polegające na re-skrypcji obrazów z elementem somatycznym, koncentrując się na pamięci opartej na wstydzie. Uciskanie poduszki w trakcie re-skrypcji służy wzmocnieniu stanu afektywnego klienta i ułatwieniu efektywnego przetwarzania pamięci. Akt ten pomaga Thomasowi przejść od paraliżującego stanu wstydu i bezradności do bardziej zmobilizowanej obrony, prowadząc do nowego poczucia sprawczości i bezpiecznego ponownego połączenia ze stanem Dziecka Wrażliwego. Somatyczne zasoby i eksperymenty werbalne służą do dalszej aktywacji systemu uspokajającego Thomasa.

Sesja obejmuje eksplorację barier (sposobów radzenia sobie) w przypadku Młodego Człowieka (tryb Wrażliwego Dziecka), prowadząc do szybkiego przejścia (lub wkroczenia w) w pełni sił witalnych, pełnego życia stanu Zdrowego Dorosłego, pełnego witalności i poczucia ekspansywności. Podczas sesji poruszane są tematy uziemienia, współregulacji i stałości obiektu.

Sesja demonstruje pracę z dystansem do krzesła i wykorzystanie przestrzeni w pomieszczeniu, uzyskując dostęp do ucieleśnionego stanu Zdrowego Dorosłego jako prekursora do zaproszenia do pomieszczenia Młodego (tryb Bezbronnego Dziecka). Ruch, głos i eksperymenty werbalne służą wzmocnieniu więzi między klientem a terapeutą, a także stanem Zdrowego Dorosłego Ines i jej trybem Bezbronnego Dziecka. Sesja demonstruje również sposób radzenia sobie z trybami, które zakłócają pracę z trybem Bezbronnego Dziecka, a także wykorzystanie fiszek somatycznych.

Sesja rozpoczyna się od użycia poduszki, aby dotrzeć do głębszego emocjonalnego i somatycznego stanu gniewu, pozwalając klientowi na jaśniejsze sformułowanie ukrytej, niezaspokojonej potrzeby, roli gniewu i przetworzenie afektu głęboko zakorzenionego w ciele. Ćwiczenie radzenia sobie ze złością prowadzi do pojawienia się stanu Wrażliwego Dziecka, który wymaga innego podejścia i interwencji. Technika szalika jest wykorzystywana do eksperymentowania z różnymi formami kontaktu, ekspresji i eksperymentowania, co pomaga klientowi osiągnąć stan Zabawnego Dziecka. Sesja pokazuje zmianę w relacji Thomasa z jego potrzebami i ich wyrażaniem, zmierzającą w kierunku uwolnienia trybu Hiperczujności (napięcia), zmiękczenia ciała i wykorzystania eksperymentów werbalnych do pogłębienia poczucia bezpieczeństwa w ciele.

Sesja demonstruje proces konceptualizacji trudności klienta w radzeniu sobie z lękiem jako trybu Wymagającego/Obwiniającego Krytyka, który tłumi tryb Wrażliwego Dziecka, moderowany przez tryb radzenia sobie Katastrofizera. Praca z krzesłem prowadzi do dogłębnego zrozumienia i złagodzenia Wymagającego Krytyka, umiejętności somatycznego ukojenia trybu Wrażliwego Dziecka oraz pojawienia się trybu Bawiącego się Dziecka, a także do znaczenia współczucia dla samego siebie.