W tej sesji zostaniesz zapoznany z konceptualizacją przypadku DBT. W rezultacie omówione zostaną niemal wszystkie elementy teorii biospołecznej (zobacz film wprowadzający): ramy behawioralne jako wyraz bycia w przekonującym piekle lub po prostu jako powstające, aby zapobiec/tymczasowo zatrzymać to piekło, czynniki podatności, deficyty umiejętności i samounicestwienie wynikające z dorastania w niepełnosprawnym środowisku itd. Pod koniec rozmowy Anne staje przed wyborem: jeśli chcesz wieść godne życie, czy jesteś gotów zaprzestać zachowań, które to uniemożliwiają? Czy jesteś gotów przestać się ciąć, pić, brać narkotyki? Czy jesteś gotowy, aby to zrobić natychmiast? Oczywiście, wtedy pojawiają się wątpliwości. Roland zastosuje zatem „strategie zaangażowania”, w tym kształtowanie, „drzwi w twarz”, „stopa w drzwi”, wzajemne, co pomoże Anne stworzyć przestrzeń dla tych wątpliwości i mimo to podjąć decyzję. W klipie zobaczysz również inne strategie typowe dla DBT: ustalanie priorytetów celów terapii, dokładną ocenę, znajdowanie rozwiązań, zaskakującą ekspozycję, przeplatanie wzajemnych reakcji z konfrontacją i podtrzymywanie dynamiki.

Zasada praktyczna w DBT mówi, że po około 60% terapii klienta rozpoczyna się przygotowania do jej zakończenia. Nie ma na to planu krok po kroku, a przygotowania obejmują coś więcej niż tylko zorganizowanie opieki pooperacyjnej. Przede wszystkim wymaga to czujności i „czytania między wierszami”. U wielu klientów zbliżający się koniec intensywnej terapii immersyjnej wywołuje intensywne emocje. A jeśli, podobnie jak Anne, mają historię rozwoju, która obejmuje mobilne relacje z nagłym porzuceniem, to wykształcili niewiele umiejętności radzenia sobie z tym. Widać, że Roland reaguje z troską, potwierdza i stosuje strategie dydaktyczne, aby nauczyć Anne, co mogą oznaczać pożegnania. Jednocześnie radykalna akceptacja i oczekiwanie odgrywają kluczową rolę, a także oczywiście szczelny plan zapobiegania nawrotom.

W tej reżyserskiej wersji z perspektywy eksperta Roland Sinnaeve zapewnia głębszy wgląd w swoje wybory jako terapeuta, ilustrując je fragmentami kluczowych momentów sesji terapeutycznych z Anne.

Podczas tej sesji zapoznasz się ze strukturą terapii indywidualnej w DBT. Zaczyna się ona od uważności. Następnie, na podstawie stanu danej osoby i danych z dziennika, ustalany jest harmonogram. Jeśli występują zachowania zagrażające życiu, upośledzające terapię lub obniżające jakość życia, przeprowadzana jest podobna analiza łańcuchowa. W analizie tej określa się czynniki podatności, zdarzenia wyzwalające, powiązania fundamentalne, zachowania problemowe i ich konsekwencje. Pozwala to jasno określić, co klient może zrobić, aby „zachowania problemowe” (w tym przypadku odpychanie, wycofywanie się, picie alkoholu) zmniejszyły się i zostały zastąpione umiejętnościami (w tym przypadku podejmowanie świadomych wyborów, proszenie o pomoc, przewidywanie, odwracanie uwagi, samopocieszanie). To zachowanie jest natychmiast ćwiczone i wzmacniane coachingową informacją zwrotną. Sesja obejmuje podsumowanie, zawieranie porozumień i wzmacnianie zaangażowania. Widzimy wiele interwencji ukierunkowanych na zmianę. Oprócz analizy łańcuchowej, dostarczanie rozwiązań, ćwiczenia behawioralne, wzmocnienie i wsparcie zaangażowania zapewniają również dodatkową ekspozycję i modyfikację poznawczą przeglądu. Styl komunikacji Rolanda jest bezpośredni i momentami niekonwencjonalny. Jednak równoważy go poczucie akceptacji, wzajemność i humor. Ta różnorodność pozwala utrzymać napięcie w ryzach i tworzy płynność sesji.

W tym filmie widać, że zachowanie, które utrudnia lub uniemożliwia podjęcie terapii, jest postrzegane jako element terapii. Nie prowadzi ono do kłótni ani odpowiadania na stwierdzenia dotyczące osoby proszącej o pomoc. Zachowanie to jest postrzegane jako afirmatywny, bezużyteczny wyraz gniewu i bezsilności. Walidacja to pierwszy krok w podejściu terapeuty. Roland daje przestrzeń gniewowi, uznaje przyczynę tego przerwania i dokonuje przeglądu własnych braków. Jednocześnie jasno wskazuje, co jest nie tak i stale przypomina Anne o jej celach i umiejętnościach DBT. Wymaga to postawy nieruchomego, skoncentrowanego na celu, a tym samym pokory, akceptacji i regulacji emocji. W momentach, gdy Roland i Anne „utkwią w martwym punkcie”, Roland stosuje strategie dialektyczne, aby pomóc Anne dotrzeć do pułapki: wchodząc w paradoks, modelując własną elastyczność mentalną, używając metafor. Dodatkowo, terapeuta demonstruje przeciwdziałanie gniewowi i faktom kontrolowanym przez lęk przed porzuceniem. W tym ostatnim przypadku zauważysz, jak ważne jest, aby odważyć się zadawać pytania.