Dr. Nel Draijer gaat dieper in op Transference Focused Psychotherapy. Wat is het? Door wie is het ontwikkeld? Wat benoem je? En nog veel meer!

In deze eerste sessie stelt Nel een aantal vragen uit het structureel interview van Otto Kernberg: beschrijf jezelf en een belangrijke ander. Daaruit valt op te maken dat Anne's persoonlijkheid gekenmerkt wordt door een 'borderline' organisatie: een ongeïntegreerde identiteit, gekenmerkt door 'splijting', terwijl de realiteitstoetsing overwegend intact is. Dit voelt 'wiebelig' van binnen en onrustig. Daarna inventariseert Nel - zoals gebruikelijk bij TFP - het 'ageren' bij Anne: hoe Anne gaat 'doen' in plaats van 'voelen' als ze zich rot voelt, bijvoorbeeld door te snijden, middelen te gebruiken, en agressief te worden. In deze sessie sluit Nel hierover een 'contract': afspraken met Anne, waarbij Anne wordt gevraagd om er alles aan te doen om niet tot dit 'ageergedrag' over te gaan en wanneer dit toch is gebeurd, om dit als eerste ter sprake te brengen bij de eerstvolgende zitting. Bij suïcidaliteit is de afspraak dat Anne zelf de verantwoordelijkheid neemt om zich te melden bij een crisisdienst om zich te laten beoordelen en om haar veiligheid zo te garanderen. Nel vraagt tot slot of Anne nog eens de afspraken wil samenvatten: hoe beter het contract, verwoord door de patiënt, hoe beter de prognose.

In deze 15e sessie komt naar voren dat er bij Anne een 'contract-breuk' heeft plaatsgevonden en zij (weer eens) te veel heeft gedronken. Zoals afgesproken komt Anne hier in het begin van de sessie mee, waarbij zij haar gedrag bagatelliseert. Vervolgens kijkt Nel mee met Anne en gaat gedetailleerd in op de gevoelens die speelden bij Anne voorafgaand aan het drankgebruik. Daarbij benut ze verschillende TFP interventies: clarificatie (opheldering vragen), confrontatie (tegenstrijdige uitspraken tegelijk aanbieden en vragen hoe Anne dit rijmt) en zo mogelijk interpretatie (de 'plussen' en de 'minnen' met elkaar verbinden).

In deze 20e sessie komt Anne boos de therapiekamer binnen. Nel laat zien hoe zij met de boosheid van Anne omgaat: ze kijkt mee met de beeldvorming van Anne van de ander, oftewel, wat de patiënt 'maakt' van de behandelaar. De eerste interventie is dus 'meekijken' met de patiënt in hoe ze de behandelaar ziet en die 'dyade' van subject (de patient) - object (de behandelaar) en het verbindend affect (boosheid, gekwetstheid) benoemen. Je ziet dat Anne zich in deze 'negatieve overdracht' begrepen voelt en rustiger wordt. Later verbindt Nel deze negatieve dyade met de afgeweerde dyade, namelijk het verlangen om het goed te hebben met de behandelaar (interpretatie): "je bent zo boos, omdat je me eigenlijk zo nodig had". Hiermee wordt de negatieve dyade verbonden met onderliggende de positieve en dit leidt tot meer integratie (het doel van TFP).

In deze 120e sessie, 3 jaar na de start van de behandeling, staan de thema's evaluatie en afscheid centraal. Nel vraagt expliciet naar negatief commentaar, omdat het integrerend werkt als dit binnen de relatie besproken kan worden. Anne laat zien dat zij kan reflecteren, de behandelaar ziet als een echt persoon, een 'ander'. Anne toont authentiek schuldgevoel over de schade die zij anderen heeft toegebracht, en vertelt over wat zij geleerd heeft en hoe haar leven er nu uit ziet.

Tijdens deze snijtafelsessie geeft Nel Draijer je meer inzicht in haar keuzes als therapeut, geïllustreerd aan de hand van fragmenten van belangrijke kantelmomenten in de therapiesessies met Anne.